Business as Usual, maar dan anders

Dagboek van een Docent, door: Nieke Groot, docent Schoevers voltijd

Je kon het natuurlijk al van verre aan zien komen. Na weken van extra vaak de handen wassen, afstand houden en niesen in ellebogen, kwam op vrijdagmiddag de email bij mij binnen: Vanaf volgende week gaan de fysieke lessen niet meer door. Hoewel Schoevers kleinschalig onderwijs aanbiedt met kleine klassen, neemt ook deze opleider haar verantwoordelijk en bovendien geen enkel risico. Gezondheid en veiligheid boven alles. Tuurlijk: groot gelijk, alle begrip en stiekem toch effe slikken. Hoe gaan we dit aanpakken?

Hoewel mijn eerste virtuele colleges pas voor woensdag staan gepland, houd ik er niet van om zaken op het laatste moment aan te laten komen. Zaterdag ben ik dus direct aan de slag gegaan met de e-mail van Schoevers waarin werd uitgelegd dat vanaf  week 12 de lessen via het virtuele klaslokaal van Microsoft Teams gaan. Eerlijk is eerlijk: ik had zelf ook al gekeken naar online webinar applicaties. Je weet tenslotte maar nooit.
Zondag werd o.a. gevuld met het bekijken van youtube filmpjes over de vele functionaliteiten van MS Teams. Als docent zit je in ‘t weekend dus ook gewoon aan de zelfstudie en doe je vergelijkend onderzoek. Maar: prima applicatie dat Microsoft Teams. Mijn beide zoons werken er ook mee om hun lessen online te volgen, dus we hebben hier inmiddels 3 virtuele klaslokalen naast elkaar. Dan blijkt het best handig dat je de microfoon af en toe op mute kan zetten en de webcam uit.

Belletje van een collega docent op maandag. Hoe ik de zaken aan zou gaan pakken. Samen even de plannen, voorbereidingen en ervaringen uitgewisseld. We hadden er beiden ‘t vertrouwen in dat het wel goed zou komen met die virtuele lessen. Ik heb die dag voor al mijn klassen een virtueel team aangemaakt, op de lestijden een virtuele vergadering in de agenda gezet en de bijbehorende PowerPoint sheets als documenten bij de teamomgeving toegevoegd. So far so good. Ik kon de email van docentenmanagement met de vraag of ik alle benodigde info had dan ook volmondig bevestigen.

En dan gaat het toch even kriebelen. Is het inderdaad wel goed zo? Gaat het zo wel lukken? Dus hop: op dinsdag contact gezocht met andere docent. We zijn samen in een virtueel klasje in Teams ingedoken en we hebben even ‘live’ vergaderd. Hoorde zij mij wel goed? Kon ik haar filmpjes zien? Wat waren haar ervaringen? Jippie! Alles werkt. Dus toen een ‘check up’ belletje van de locatie assistent kwam, kon ik vol zelfvertrouwen geruststellen: alles onder controle.

En woensdag was het zover: live met de klas. Keurig op tijd, keurig aanwezig en keurig boeken bij de hand. En verhip: je kunt prima lesgeven op afstand. De studenten kunnen meekijken op mijn bureaublad, ik kan in de chat vragen beantwoorden. Moeilijke zaken kunnen 1-op-1 worden besproken. Lang leve de webcam. (Ik had voor de zekerheid mijn boekenkasten die in het zicht van de webcam staan toch nog even opgeschoond). Eén minpuntje: het geluid vanaf mijn laptop is niet optimaal. Dat is niet fijn voor de studenten. Zo even een headsetje scoren dus.

Mijn man - die ik ook wel liefkozend mijn ‘huis-ICTer’ noem - op donderdagochtend vroeg aan het werk gezet om de microfoons van mijn laptop en headset te testen. Het zou het allemaal moeten doen volgens het interne testcentrum van Microsoft. Helaas: de geluidskwaliteit blijft ondermaats. A là minute de hoorcolleges omgezet naar werkcollege, mijn GSM nummer gedeeld met de studenten zodat ze me ook konden bellen met prangende vragen. En jawel: daar is gretig gebruik van gemaakt. Daarnaast stromen de mailboxen vol met gemaakt werkt. Of ik daar mij licht over kon laten schijnen.

Vrijdag. Na deze eerste week ben ik er achter gekomen dat virtueel onderwijs prima is te doen, maar dat ik het contact met de studenten toch ook wel mis. Als je via een beeldscherm te horen krijgt dat ze ’t snappen geeft dat toch een ander gevoel dan wanneer je ze kunt aankijken. Je kan dan zelf veel beter inschatten of dat de boodschap daadwerkelijk is geland (ondanks het instemmende knikken van ‘jaaaahaaaa, ik snap t…’)
Ik heb deze week ook de afhankelijkheid van de techniek ervaren. Ik baal ervan als de hardware of software me in de steek laat. Krijg dan de neiging om laptops het raam uit te smijten…… Vandaag levert de postbode mijn spiksplinternieuwe laptop af.