Dat is er een van Schoevers: Margreet Brandt

Student Schoevers Arnhem 1969-1970

Door omstandigheden was het voor mij niet weggelegd om na het behalen van mijn diploma hbs-a te gaan studeren. Mijn vader overleed op 38-jarige leeftijd en er was niets verzekerd. Dus geen geld voor een dure studie.
Mijn moeder wilde mij en mijn beide zussen wel een goede opleiding meegeven. Ze had aan den lijve ondervonden hoe belangrijk het was dat je zelfredzaam was. Dus werd het Schoevers, een opleiding tot directiesecretaresse. Schoevers had een goede naam en je was verzekerd van een baan.
Er werd een kamer geregeld bij een hospita in Arnhem, een weduwe. Zij vond het gezellig om een gast aan tafel te hebben, om ’s avonds gezamenlijk koffie te drinken en iemand die de vuilnisbak buiten kon zetten was wel zo handig. Het was niet echt een adres waar je van droomt als je op kamers gaat.
Ik ontmoette op Schoevers natuurlijk leuke meiden, die wel zelfstandig op kamers woonden en waar ik veel verbleef. Met zakgeld van 25 gulden per week, waar ook ieder weekend de trein naar huis van betaald moest worden, de schoolspullen, opmaak etc. was het geen vetpot. We hadden in de stad een adresje waar het tweede kopje koffie gratis was.

Ik heb goede herinneringen aan de opleiding. Alleen twee lesuren achter elkaar blind typen was minder leuk. Op een ouderwetse typemachine met een bak over het toetsenbord, waar je nog net je handen onder kon steken. Ik behaalde in 1970 mijn diploma. En Schoevers deed wat werd voorspeld; ik had drie maanden voor het behalen van mijn diploma al een baan, onder voorbehoud van slagen. En ik had ook nog concurrentie van twee klasgenoten.
Ik ging aan de slag als secretaresse van de griffier der Staten bij de Provincie Overijssel, tegenwoordig de directeur van de provincie. En ik ben er nooit meer weggegaan. Door zwangerschap verloor ik de functie bij de directeur, maar na allerlei invalwerk kon ik terugkeren als secretaresse van het bestuur van de provincie.

Bij het opruimen van het bureau van de directeur kwam ik aantekeningen tegen van mijn sollicitatie en van een referentie, die aangaf dat ik “uit een goed nest” kwam. Dus niet alleen de goede naam van Schoevers bezorgde mij deze baan. Na veertig jaar dienstverband ben ik nu al enige tijd met pensioen. Ik kijk nog steeds terug op een mooie loopbaan als directiesecretaresse, alhoewel het me soms nog wel spijt dat ik geen studie heb kunnen doen.

Toen mijn moeder, een trotse oma van 97 jaar, hoorde dat mijn dochter bij Schoevers ging werken, was ze helemaal enthousiast. Goede club!!
 
Zwolle, 12 oktober 2020